Arkane Sutdios kontynuuje to, w czym przodował niegdyś Warren Spector. Tak jak Arx Fatalis od francuskiego studia było duchowym spadkobiercą Ultimy Underworld, tak zeszłoroczny Prey jest pierwszym prawdziwym następcą System Shocka (Bioshocki to jednak strzelanki pozbawione, tak zaawansowanych systemów). Gra jest znakomita niemal pod każdym względem. Staram się unikać słowa „wybitny”, ale najnowszy immersyjny symulator od Arkane Studios zasługuje na to miano. Prey załapał się do zeszłorocznego podsumowania, jako premiera z kompilacji 2017 r. Przechodziłem go jednak w styczniu 2018, w dodatku dwukrotnie, więc wypada wspomnieć o nim tu i teraz. Straszna szkoda, że gra nie sprzedała się najlepiej. Zaszkodziły w tym działania Bethesdy jak przyklejenie łatki marki „Prey” do już powstającej, nienazwanej jeszcze gry studia Arkane, od samych podstaw projektowanej na wzór System Shocka. Nazywanie Prey’a strzelanką i traktowanie w ten sposób tej gry jest szczytem ignorancji. To zupełnie inny gatunek, a tego wyjątkowego immersive sima można ukończyć bez użycia broni palnej. Gra z pewnością trafi do działu SUBIEKTYWNIE, a w GAMEDEV-ie poruszę ciekawą stronę artystyczną tej produkcji. Polecam również dodatek! Do „splatynowania Prey’a” pozostał mi właściwie jeden achievement – ukończyć grę bez użycia neuromodów. Wiem, że gracze różnie pochodzą do osiągnięć w grach, ale immersyjne symulatory od Arkane Studios zawsze mają zestaw achievków, których zdobycie jest fajnym wyzwaniem podczas zabawy, gdyż wymusza to, co gatunek ma do zaoferowania – kreatywne podejście do rozwiązania problemów.