Huana, kulturowe przymierze aumauańskich plemion zamieszkujących Archipelag Martwego Ognia, stoi w zdecydowanej opozycji do piratów Príncipi i kompanii handlowych, które przez swe knowania pragną całkowicie wyzyskać wyspy Archipelagu. Mataru, kasta żołnierzy Huana, sprawuje rządy nad plemionami i broni ich przed wrogami i niebezpieczeństwami czyhającymi na morzach.

Maczuga wykonana przez znakomitego rzemieślnika z Archipelagu Martwego Ognia, pobłogosławiona przez kapłanów Ngati i ozdobiona symbolami morza. Niegdyś żywe, wyraźne zdobienia zostały w większości zatarte przez czas i częste używanie.

Nie wszystkie plemiona Martwego Ognia popierają starania królowej Huanów, by przypodobać się kompaniom handlowym z Republik Vailiańskich i Rauatai. Bardziej wojownicze z nich postanowiły chwycić za broń i stawić czoła najeźdźcom, co doprowadziło do olbrzymich strat po obu stronach konfliktu.

Vailiańska handlarka znalazła tę maczugę we wraku po jednej z morskich potyczek i wzięła jako trofeum ze swych wypraw na południowe wyspy.

Zanim wpadła w ręce Vailian, maczuga przekazywana była kolejnym Mataru plemienia Wahaki. Według kapłanów plemienia należała ona do jednej duszy, a każdy właściciel był jej kolejnym wcieleniem.

Wbrew typowym tradycjom Huanów powiernika tego potężnego oręża uważano za kogoś zdolnego do wielkich rzeczy.

Kapłani twierdzili, że broń jest potężnym artefaktem. Została ona wykonana dla kapłana-wojownika Timauki, który w późniejszym czasie został wodzem plemienia. Następnie, gdy wódz oddał życie w obronie rybaków zaatakowanych przez straszliwego krakena, przekazano maczugę dziedzicowi jego duszy.

Ponieważ wykonano ją z korzeni drzewa rosnącego w otoczeniu adry, kapłani stwierdzili, że zapewne niesie ze sobą wspomnienia duszy, która dzierżyła ją przed jej ostatnim właścicielem. Z każdym kolejnym Mataru oręż zyskiwał moc, a im dłużej jeden wojownik pozostawał w jego posiadaniu, tym więcej owej mocy mógł zaczerpnąć dla siebie.

Durama, ostatnia właścicielka maczugi, jeszcze jako dziecko pomogła plemieniu Wahaki przepędzić Vailian pragnących zbudować port na jednej z jego wysp. Wojowniczka nie zawiodła swoich przodków – zdołała wedrzeć się na vailiański kliper, po czym w deszczu pocisków zatłukła maczugą zarówno kapitana, jak i pierwszego oficera, i uciekła w morską głębinę.

Mimo że Huanowie odparli vailiańską inwazję, łódź Duramy została trafiona kulą armatnią i zamieniła się w krwawą masę drzazg i oderwanych kończyn. Huanowie nie odnaleźli już więcej swojej maczugi.