Krasnoludzki klan Langmyhr zamieszkiwał puszcze Naasitaqu, żyjąc z tego, co udało im się złowić. Lata zawsze były krótkie, a zimy surowe, chociaż zima roku 2562 AI była jedną z najcięższych w historii klanu. Nieopodal zaczął grasować groźny lampart śnieżny, odstraszając okoliczną zwierzynę. W miesiącu Fonauton myśliwi nie byli w stanie upolować nic większego od królika, a nadchodziły zimowe mrozy. Dwunastu najlepszych łowców wyruszyło więc w tundrę, z zadaniem ubicia wielkiego kota.

Bestia okazała się sprytniejsza niż myśleli. Zanim nadszedł miesiąc Inivèrno, połowa myśliwych i większość ich myśliwskich lisów zginęła, nawet nie zraniwszy lamparta. Jedna z łowczyń w desperacji i gniewie wykonała z kości swojego zabitego lisa łuk. Jej ocaleli towarzysze patrzyli, jak cały gniew skupiła w tworzonej przez siebie broni. Kiedy skończyła, ruszyła do legowiska bestii. Po zabiciu lamparta przyozdobiła swój łuk jego zębami dla upamiętnienia tego czynu i długiego, tragicznego polowania.

Poczerniały od wieloletniego używania łuk ten nadal stanowi imponujący widok. Nabijany jest zębami wielkiego kota i zdobiony wyrytymi, ciasnymi spiralami.