Ixamitlańskie legendy mówią o zielonej łące ukrytej wśród stepów. Dzikie kwiaty rosną tam wysokie jak ludzie, zawsze oświetlane łagodnym słońcem i owiewane delikatnym wietrzykiem. Sprytni tropiciele, nieustraszeni myśliwi oraz niewinni, umykający przed niesprawiedliwością, czasem ponoć trafiają na tę łąkę. Nagle znajdują się w miejscu idealnie spokojnym, gdzie strumyki świeżej wody zawsze są blisko, a dorodne kłosy zboża pękają od swego ciężaru. Jest to kraina obfitości i nie wiadomo, czy wędrowcy ci nie są w stanie jej opuścić, czy po prostu nie chcą.

Na środku łąki, który Ixamitlanie uważają, za środek Eory, rośnie drzewo z małymi, czerwonymi owocami. Powiadają, że owoce te mogą przywrócić do zdrowia nawet najciężej chorych. Pancerz ten namaszczono ponoć miąższem jednego z tych owoców i nasycono olejem z jego pestki.