Najsłynniejszą bitwą Wojny Świętego, poza tą pod Cytadelą Halgota, było złupienie Doliny Łaski.

Kiedy główne siły armii Świętego Waidwena wkroczyły do Jelenioborza z północy, dwie brygady podeszły od wschodu. Dotarły przełęczą przez Białą Marchie aż do Zimnego Ranka, którego mieszkańcy przepuścili wojska Raedcerasian. Ten akt tchórzostwa do dziś sprawia, że Jelenioborzanie ich przeklinają. Żołnierze skierowali się na północ, planując dołączyć do reszty armii w Nowej Yarmie.

Wieśniacy z Doliny Łaski nie mieli czasu się przygotować, ale podjęli walkę, by jak najdłużej powstrzymać wroga. Miasteczko zostało po paru dniach zrównane z ziemią, ale opóźnienie pozwoliło wioskom i plemionom na drodze do Nowej Yarmy zorganizować skuteczną partyzantkę. Powszechnie uważa się, że bitwa o Dolinę Łaski wraz z wieloma potyczkami w dziczy, uniemożliwiła Readcerasianom zdobycie Cytadeli Halgota przed dotarciem na miejsce Boskiego Młota.

Tę opończę, jeden z nielicznych przedmiotów, które uniknęły płomieni, znaleźli pozostali przy życiu mieszkańcy Doliny Łaski po powrocie do mieściny. Znajdowała się na ciele poległego wojownika, zupełnie nieuszkodzona – w przeciwieństwie do właściciela, który był tak zmasakrowany, że nie szło go zidentyfikować.