Zbroję tę wykuto na cześć readcerasiańskiego mnicha Rugnfara. Uważał on, że jeśli żaden wróg nie może zadać mu tyle bólu, ile on zadawał sam sobie, pozostanie niepokonany. Rugnfar, wysłany przez władze do stłumienia buntów zainspirowanych przez Św. Waidwena, stał się postrachem pola bitwy. Z każdą raną odniesioną z rąk przeciwnika, zadawał sobie kolejną – dwa razy poważniejszą. Czerpał z bólu siłę, pozwalając mu walczyć pomimo obrażeń, które każdego innego powaliłyby na ziemię. Szarżował na wrogów zlany krwią i z pozdzieraną skorą. Oni zaś truchleli na jego widok, nie wierząc, że mogą pokonać kogoś takiego.

Kiedy bunt miał się ku końcowi, a rebelianci niema zupełnie obalili dotychczasowe władze, Rugnfar stanął na polu bitwy przeciwko głównym siłom Św. Waidwena i ocalał jako jedyny z jego przeciwników. Na koniec podszedł do niego sam Św. Waidwen. Legenda niesie, że żywy bóg spojrzał na mnicha, pokłonił się lekko i pozwolił mu rzucić się na własne ostrze – w ten sposób Rugnfar pozostał niepokonany.

Zbroja ta nosi wiele fałszywych uszkodzeń. Zostały dodane przez płatnerza, by właściciel sprawiał równie piorunujące wrażenie, jak legendarny mnich. Są też prawdziwe wgięcia, nie mniej imponujące.