Powiadają, że szabla zwana Stanowczością należała niegdyś do starożytnego rodu wojowników, starszego niż Imperium Aedyrskie, chociaż jej pochodzenie zawsze było przedmiotem dysputy. Wiadomo na pewno, że przekazywano ją z pokolenia na pokolenie w rodzie earlów Yenboru oraz, że popłynęła z nimi za morze podczas kolonizacji Jelenioborza. Szablę uważano za symbol ich szlachetnego urodzenia i na większości oficjalnych portretów członków rodu widać to właśnie ostrze.

Najmłodszy z członków rodu postanowił odrestaurować broń, by mogła pełnić funkcje nie tylko ceremonialne. Przekuto ją w klingę, która uderzała mocno i celnie. Młody earl dzierżył ją podczas próby odbicia warowni Caed Nua – tradycyjnej siedziby earla Yenboru. Zarówno broń, jak i jej właściciel zaginęli i nigdy ich nie widziano.

Podczas Wielkiego Buntu podjęto kilka wypraw, celem odnalezienia ostrza, jednak bez powodzenia.