Viccilo był kapitanem piratów, uwielbianym przez załogę za poczucie humoru i cieszącym się złą sławą z racji zamiłowania do praktycznych żartów. Któregoś dnia załoga postanowiła się na nim odegrać. Upozorowali więc bunt i porzucili kapitana na bezludnej wyspie na dwa dni. Dali mu jedynie siekierę, by mógł rozłupać orzechy kokosowe – dobrze wiedząc, że na wysepce nie ma palm kokosowych.

Kiedy ściągnęli go z powrotem na statek, kapitan był ledwie żywy z pragnienia. Bosman wręczył mu kubek wody, który Viccilo szybko wypił – i dopiero wówczas zorientował się, że to słona woda. Przez dłuższą chwilę wymiotował, leżąc wyczerpany na deskach pokładu. Załoga śmiała się do rozpuku, a Viccilo stwierdził później, że nie żywi urazy.

Jednak bliskie spotkanie ze śmiercią odmieniło kapitana. Śmiał się wraz z załogą, ale wewnątrz aż się gotował z wściekłości. Dojście do zdrowia zajęło mu kilka tygodni. Kiedy czuł się na siłach wymordował załogę w czasie snu przy pomocy siekiery.

Siekiera jest ciemnoszara, porośnięta koralowcami wzdłuż trzonka i ostrza. Powiadają, że część mściwej esencji kapitana Viccilo wdała się w ostrze. Legenda niesie, że niektóre ofiary siekiery zmarły nie od ran, ale z odwodnienia.