Wytrwałość to krótki puginał z zakrzywionym jelcem i rękojeścią owiniętą drutem . Broń może niezbyt elegancka, ale z pewnością wykonana przez sprawnego rzemieślnika.

Ostatni pozostały przy życiu syn sługi kontraktowego, Adaryk Cendamry, był jednym z wielu Readcerasian, którzy wstąpili do armii Waidwena w chwili wybuchu Wojny Świętego. Mimo młodego wieku i braku doświadczenia, Adaryk doskonale radził sobie w boju i wkrótce, ze względu na cechujące go zdrowy rozsądek, pasję i lojalność, zyskał popularność wśród żołnierzy. Całym sercem oddany sprawie Waidwena, zasłynął jako zdyscyplinowany i zdeterminowany żołnierz.

Unicestwienie Waidwena, które nastąpiło po serii z trudem osiągniętych zwycięstw, zapoczątkowało odwrót sił readcerasiańskich poza granicę. Znajdująca się z dala od awangardy kompania Adaryka uwikłała się w brutalną walkę, podczas której triumfujące siły Jelenioborza natarły na podupadłego na duchu wroga.

Kiedy jego dowódca poległ, Adaryk na własnej skórze przekonał się, jak dowodzi się pośród chaosu. Wraz z towarzyszami dawał odpór nieprzyjacielowi tak długo, aż dołączyli do głównych sił wycofującej się armii – czego udało się dokonać kosztem wielu istnień.

Upłynął niema rok, nim Adaryk ponownie pojawił się w miejscu bitwy. Powrócił później do Readceras z kilkoma roztrzaskanymi klingami swoich poległych towarzyszy broni. To właśnie z nich wykuto jego miecz.

Po wojnie Adaryk pozostawał w kontakcie z ocalałymi członkami swojej formacji. Chociaż od dzieciństwa zmagał się z nawracającą depresją, powszechnie cieszył się opinią zdolnego, charyzmatycznego i oddanego towarzyszom przywódcy. Wkrótce zaproponowano, by podjął się stworzenia zwartej formacji zbrojnej, zjednoczonej powinnością wobec poległych towarzyszy oraz rodaków, a nie żądzą bogactwa.

Wiele wczesnych walk Żelaznych Cepów prowadzonych było przeciwko mniej wytrawnym wojskom zaciężnym, które Adaryk uważał za szczególnie niebezpieczne dla przygranicznych readcerasiańskich osad. Wraz z biegiem czasu liczne zwycięstwa Żelaznych Cepów oraz mężność Adaryka przyciągnęły wielu rekrutów. Wkrótce Żelazne Cepy zyskali wsparcie kilku prominentnych rodów, a podobno nawet błogosławieństwo władających w Readceras.