Język aedyrski ma się dobrze. Ci z nas, którzy używają dumnej, aedyrskiej mowy lub jakiejś jej odmiany zamieszkują wszystkie zakątki Eory.

Większość użytkowników tego wspaniałego języka zna go jako aedyrski, ale uczeni i puryści często nazywają go „nowaedyrskim” lub „współczesnym aedyrskim”. Robią to, żeby odróżnić język, którym mówimy dzisiaj, od staroaedyrskiego – elfiego języka, którym mówiono w Imperium, zanim pierwsi osadnicy w Jelenioborzu zaczęli budować łodzie.

Jeśli staroaedyrski uznać za protoplastę dzisiejszego języka, to hylmowę należy uznać za jego kuzyna. Hylmowa wychodzi z powszechnego użycia, ale wiele elfów (zwłaszcza starszej daty) w sercu Aedyru nadal używa tego dialektu.

Być może nie wiesz, że jeśli jesteś w stanie przeczytać te słowa, to jesteś w stanie zrozumieć hylmowę – jest niemal identyczna z aedyrskim, ale zawiera wiele przestarzałych słów, których we współczesnym języku już się nie używa. Gdy usłyszysz barda śpiewającego stare, aedyrskie pieśni, nieraz zauważysz refren, który brzmi nonsensownie, ale dopełnia rymy – są to zwykłe słowa, które zanikły w naszym języku, ale nadal są używane w hylmowie.

Hylmowa jest znana użytkownikom współczesnego języka aedyrskiego, ale obcy jest im staroaedyrski. Jest to martwy język, używany jedynie przez uczonych. Staroaedyrskie słowa często wyglądają znajomo, ale korzystają z zarzuconej ortografii i nieznajomych akcentów.

Staroaedyrski zawiera dyftongi nieznane we współczesnym języku, a także kilka trudnych grup spółgłoskowych:

Ea brzmi niemal jak „e-ja”, kojarzące się z kolokwialnym pozdrowieniem „heja!”
Eo zaś brzmi jak „e-jo” i nadal jest w użyciu w słowie „Eora”.
Ey brzmi jak „ej”.
Ue i ü to długie samogłoski „u”.
Y wymawia się jak długie „i”.
Gj z kolei wymawia się jak „j”.
Sc przypomina „sz”, więc słowo scop wymawiasz jak „szop”.
Cg brzmi jak „dż”.

Niektóre aedyrskie, jelenioborskie i readcerasiańskie imiona pochodzą ze staroaedyrskiego.
Przykłady:

Aldwyn wymawiany jest jak „ALD-łiin” ze względu na długą samogłoskę y.
Durnisc wymawiany jest jak „DUR-nisz”, gdyż zlepek sc wymawia się jak sz.
Gjest wymawiamy jak „Jes-tr” ze względu na zlepek gj.
Slecg wymawiamy jako „Sledż”.
Thyrsc to „Tirsz”.
Uscgrim to „Usz-grim”.
Yngmar wymawiamy „IING-mar”; samogłoska na początku.