Ze wszystkich opowieści o bogach, chyba najbardziej urocza jest ta o Dłoniach Abydona.

W niektórych kulturach mianem tym określa się drobne, radosne stworzenia skrywające się w ścianach i szczelinach między płytkami posadzki. W innych są to milczące, kamienne postacie, które wędrują po odległych krainach. W takich opowieściach są to konstrukty stworzone przez Abydona na jego podobieństwo, by kontynuowały jego dzieło i tworzyły rzeczy trwałe i wspaniałe.

Dlatego właśnie, kiedy rodzice zobaczą imponujący górski szczyt, rząd adrowych kolumn lub inny cud przyrody, nieraz powiedzą maluchowi, że to dzieło Dłoni Abydona.

Abydon jako bóstwo cieszy się ogromnym szacunkiem, więc w legendach o nim dostrzegamy znajome kształty ze świata przyrody. Naturalny łuk lub kolumny przywodzą na myśl dzieło rąk wcale nie tak różnych od naszych.

I chociaż istota Abydona, który sam jest przecież konstruktem, wydaje się niektórym odpychająca, jego toporna lecz bardzo praktyczna forma jest zarazem pocieszająca. Inni bogowie przyjmują kształt ptaków, bestii albo morza, podczas gdy kształt Abydona przywodzi na myśl powszechnie stosowane narzędzia. Jego żelazne ciało nadaje znaczenia owocom naszej własnej pracy, dając nam zarazem nadzieję. Bo jeśli bóg był w stanie odbudować się z żelaza, to jakie cuda mogą stworzyć śmiertelnicy używając własnych dłoni?