A słońce rozświetli mroki nocy, nowy świt nadejdzie wraz z odrodzeniem dnia. Radujcie się, którzy mieszkacie w cieniu, którzyście złamani i pobici. Zima niedługo się skończy.
Nadejdzie wiosna, przynosząc światu światłość i życie.
Promieniste światło, promieniste życie, a dusza twoja znajdzie ciepło w jego ramionach.

Wszelkie stworzenia pławią się w jego chwale.
Świat skąpany jest w promieniach jego oblicza, które kończy noc i rozpoczyna dzień.
Uklęknij przed nim i raduj się jego dobrocią, poczuj ciepło jego promiennej obecności.
Jeśliś jest połamanym, on cię całością uczyni.
Jeśliś jest w ciemności, on cię do światła wywiedzie.
Jeśliś jest grzesznym, na nowo się narodzisz.
Jeśliś jest zmarzniętym, ciepło jego cię wzmocni.

Jakżesz mogę, ja tak marny i grzeszny, czcić cię w odpowiedni sposób?
Twe oczy, których spojrzenie widzi grzech we mnie, lecz wciąż okazują miłość.
Twe dłonie, których dotyk wyciąga mnie spośród mroku.
Twe uszy, słuchające każdej mojej modlitwy.
Twoje serce, jasne jak świt, dające mi ciepło, gdy marznę.
Eothasie, światło wiosny, słońce świata, ty dajesz mi życie i cel.

Jeśli twe serce jest czarne, twe chęci nieczyste, twe życie jest przeklęte.
Bo on widział, widzi i zobaczy. Nic nie skryje się przed jego chwałą.
Jego światło dotyka każdego krańca świata. Nic nie ukryje się przed jego wzrokiem.
Jeśli działasz w ciemnościach, jeśli działasz skrycie, spali cię słońce nowego świtu.
Niedługo nadejdzie dzień, bądźcie gotowi na świt. Nic nie jest poza zasięgiem jego ręki.