W 2626 AI grupka rolników przygotowując grunt pod uprawę przypadkowo przewróciła jeden ze starożytnych adrowych menhirów. Ten niewinny czyn wzbudził gniew tubylców i doprowadził do Wojny Pękniętego Kamienia. W wojnie zginęło kilka tysięcy kolonistów i setki Glanfatan. Chociaż oficjalnie dobiegła końca, to przez kolejne dwa lata Glanfatanie kontynuowali ataki na osadników. Stosowali przewrotną taktykę, w wyniku której zabito wielu kolonistów, kilku dowódców wojskowych, earla i sześciu thaynów.

Niezdolności, by odeprzeć glanfatańskie ataki, earlowie wybrali na gréfa earla Edranga Hadreta. Szanowanemu i znanemu z mistrzowskiej taktyki wojskowej Hadretowi powierzono zadanie rozprawienia się z Glanfatanami. Tak więc przez następne dwa lata Edrang walczył z ich siłami, na których czele stał orlanin o imieniu Regd. Sytuacja była patowa, jako że żadna ze stron nie mogła pokonać drugiej. Z tego powodu akty wrogości powoli zaczęły wygasać i w roku 2631 Jelenioborzanie podpisali z Glanfatanami traktat. By go wypełnić, Regd musiał ustąpić ze stanowiska, Glanfatanie mieli całkowicie zaprzestać walk, a Jelenioborzanie mieli zostawić ruiny w spokoju. Traktat rozgniewał arystokrację Aedyru, bo oznaczał przerwanie dostaw artefaktów. Poza tym Edrang próbował wprowadzić zakaz niewolnictwa, jednak bezskutecznie. Z tego powodu pokój pomiędzy Jelenioborzem a Eir Glanfath był wciąż zagrożony. Na terenach wiejskich odnotowano kilka przypadków przemocy, ale szybko rozwiązano konflikt, bo żadna strona nie chciała kolejnej wojny.